In Aikido wordt constant gesproken over de 4 Ki principes, zoals we kennen; behoud ‘one point’, houd je gewicht aan de onderkant, ontspan volledig en laat Ki uitstromen.
Op dit moment lees ik een boek, waarin ik de volgende passage tegenkwam. Na het lezen van dit gedeelte in het hoofdstuk , kwam ik erachter dat dit erg dicht bij de Aikido filosofie komt.
Stephan
De toestand van aanwezigheid.
Het is niet wat je denkt wat het is
Je kunt niet denken over aanwezigheid en het verstand kan het niet begrijpen. Aanwezigheid begrijpen is aanwezig zijn.
Laten we eens een eenvoudig experiment doen:
Doe je ogen dicht en zeg tegen jezelf; ‘Ik vraag mij af wat mijn volgende gedachte wordt’. Dan moet je heel alert worden en wachten op de volgende gedachte. Denk maar aan een kat die voor een muizenhol op de loer ligt en probeer net zo te zijn. Welke gedachte komt er uit het muizenhol? Doe het nu.
Nou?
“Ik zelf moest enige tijd wachten tot er een gedachte opkwam”.
Precies! Zolang je in een toestand van intense aanwezigheid bent, blijf je vrij van gedachten. Je bent stil maar tegelijkertijd heel erg alert. Op het moment dat je bewustzijn onder een bepaald niveau daalt, komen de gedachten er weer aanstormen. Het mentale lawaai keert terug; de stilte is verloren gegaan. Je bent terug in de tijd.
Van sommige zenmeesters is bekend dat ze de gewoonte hadden om de mate van aanwezigheid van hun leerlingen vast te stellen door ze van achteren te besluipen en ze dan opeens met een stok een klap te geven. Een hele schok! Als de student volledig aanwezig was en heel alert, dan had hij zijn naderende meester wel opgemerkt en hem tegengehouden of hij had een stap opzij gedaan. Maar als de meester hem raakte, was het teken dat hij in gedachte verzonken was en dus afwezig, niet aanwezig was.
Het is makkelijker om aanwezig te blijven in het dagelijks leven als je diep geworteld bent in jezelf, anders sleept het verstand, dat een geweldige kracht heeft, je mee als een woeste rivier.
Geworteld in jezelf betekend dat je lichaam helemaal bewoont. Dat er altijd een deel van je aandacht gevestigd is op het innerlijke energieveld van je lichaam. Je moet zeg maar je lichaam van binnen voelen. Lichaamsbewustzijn houdt je aanwezig. Het verankert je in het Nu.
In zekere zin valt de toestand van aanwezigheid te vergelijken met wachten. Het gaat dan niet om het gewone verveelde of rusteloze wachten dat een ontkenning is van het heden. Het is niet een soort wachten waarbij je aandacht gevestigd is op een punt in de toekomst en je het heden ziet als een onwenselijk obstakel dat je ervan weerhoudt te krijgen wat je wilt. Er is een kwalitatief ander soort wachten, waarvoor je heel alert moet zijn. Elk moment kan er iets gebeuren, en als je niet heel aanwezig bent, absoluut stil, dan mis je het. In die toestand is je hele aandacht gevestigd op het nu. Er blijft niets over voor dagdromen, denken, herinneringen, verwachten. Er is geen plaats voor spanning en angst, alleen maar alerte aanwezigheid. Je bent aanwezig met je hele zijn, met elke cel van je lichaam. In die toestand is het ‘jij’ dat een verleden en een toekomst heeft, de persoonlijkheid zo je wilt er nauwelijks meer. En toch is er niets van de waarde verloren gegaan. Je bent nog steeds in wezen jezelf. Je kunt beter zeggen dat je Nu jezelf bent dan je ooit bent geweest, of nog beter, alleen Nu ben je echt jezelf.
Wees als een dienaar die de thuiskomst van zijn meester verwacht. De dienaar kent het uur niet waarop zijn meester thuiskomt. Daarom blijft hij, wakker, alert, paraat, stil, om de aankomst van zijn meester niet te missen.
– Eckhart Tolle –
De kracht van het Nu
