Korte dankbare terugblik
Gisteravond teruggekomen van de trip naar Japan.
Terugkijkend op deze trip kan ik zeggen dat ik heel dankbaar ben voor alle ervaringen die ik heb opgedaan en het grote pakket aan basis en verdieping op gebied van Aikido Yuishinkai die ik onderwezen heb gekregen van ten eerste Maruyama sensei en ten tweede Okajima Sensei.
Al met al een spirituele trip maar ook een totale reset van wat Aikido voor mij betekent. Ik ben echt terug bij het beginner zijn en moet echt aan de bak om alles in de kleinste vezels van mijn lichaam een plekje te gaan geven.
Buiten Aikido hebben we kennis gemaakt met Goshindo en Sotaiho wat in mijn beleving een verrijking inhoudt voor het Aikido Yuishinkai.
In Tokyo hebben we bovendien een bijzondere Oneness- Deeksha ontvangen van een monnik, Sho-Shin genaamd, wat in mijn beleving een behoorlijk impact heeft gehad op mijzelf, de hele trip en op de Ai (harmonie) van de hele groep uit Nederland, waar ik bij nadruk ook Stefan Leiendecker uit Duitsland noem. Ben hier erg van onder de indruk en wat ik van de anderen begreep, hadden zij allen een dergelijke persoonlijke ervaring mee gekregen. We waren er helemaal stil van toen we weer met de trein terug gingen naar ons hotel.
Ik wil Martijn van Hemmen, zijn vrouw Sanae en Soren Dalsgaard heel erg bedanken voor de wijze waarop de trip is georganiseerd en begeleid. Zonder hun toewijding en hulp was mijn hernieuwde beginnersschap, ervaring en groei zeker minder diep geweest. Het gevoel van harmonie in de groep was door hun aanwezigheid en goede voorbeeld zeer groot.
Doelen
Ik ben de reis ingegaan met het idee dat we in Japan in elk geval Sakura zouden kunnen zien: Kersenbloesem in volle bloei. Ik was er zeer benieuwd naar, nadat ik allemaal foto’s had gezien van deze happening waar de Japanners het voorjaar mee inluiden. Uiteindelijk was dit op het nippertje gelukt op de terugreis naar Nederland waar sommigen van ons nog snel vanuit de trein richting het vliegveld een foto konden maken. We waren door de weersomstandigheden er eigenlijk net een week te vroeg.
En wat ik zou leren van de Sensei was daarbij meegenomen. Een open mind is altijd goed. Kom maar op! En ik had al snel in de gaten dat ik nog maar weinig van Aikido weet en snap. Gelukkig was ik niet alleen in ons gezelschap 😉
Samen met Pieter van Dongen wilde ik graag leren om nog meer te kunnen betekenen in de begeleiding van de kinderen en ouders van het Zonnekind in Ridderkerk waar we dinsdagavond lesgeven. Ik moet zeggen dat we werkelijk op onze wenken bediend werden met de Aikidobasis-, Reiki-, Goshindo- en Sotaiho trainingen in Osaka waar Okajima sensei zijn dojo heeft.
Waar ik ook naar uitkeek was het Japanse eten en ik moet zeggen dat de Sushi fantastisch lekker was. Volgens mij heb ik iedere dag wel sushi gegeten. En telkens weer in andere variaties. Ook Soba (een soort spaghetti op zijn Japans) en een gerecht wat ik Slurpsoep noem (de noedels in de soep moet je slurpend naar binnen werken) samen met Tempura stond hoog op mijn verlanglijstje. Dit is Martijns favoriete gerecht (buiten de zalm sushi) dus hij kan ons nog wel aan de naam helpen. Wel even stoeien met de stokjes maar je kunt daardoor extra lang genieten van je eten 🙂
De training in Japan
De reis was opgedeeld in 2 delen:
- Tokyo, waar we les kregen in Aikido Yuishinkai van Maruyama sensei
- Osaka, waar we les kregen in Aikido, Goshindo en Sotaiho van Okajima sensei en Hanachan Higashiguchi sensei
Trainen in Tokyo
Het programma zat tjokvol met training maar er waren ook wel korte momenten waarop we konden ontspannen door wat te gaan bekijken. Het resultaat heb ik reeds in vogelvlucht op facebook gezet met een aantal impressie foto’s.
Tijdens de training mocht in de dojo’s niet gefilmd of gefotografeerd worden. Uiteraard zijn er altijd Hollanders die dat wel proberen. En zolang je het niet te gek maakt werd je die gelegenheid kort gegeven. Echter lange fotosessies werden door de bewaking per intercom afgekapt. In elke dojo wordt dat in de gaten gehouden met een camera. Op de laatste trainingsdag in Tokyo wilde iedereen een foto maken van de totale groep. Een hele rij camera’s stond opgesteld en op het laatst werd daadwerkelijk omgeroepen dat het genoeg was geweest.
Maruyama sensei heeft geen eigen dojo maar maakt gebruik van verschillende dojo’s in Tokyo. Dit zijn gemeentelijke sportzalen of sportzalen die bij een school horen. Als je wilt sporten moet je een kaartje kopen van 200 tot 400 yen per les van 2 a 3 uur. Soms ben je met de eigen groep en de andere keer maken ook andere groepen gebruik van dezelfde ruimte. Bijvoorbeeld judo, worstelen of karate. De mat wordt dan verdeeld waardoor je bewegingsruimte gelijk een stuk kleiner is.
We hebben in Tokyo 4 dagen getraind in drie dojo’s:
- Oizumi Gakuen, 1e trainingsdag: 1 speciale trainingssessie 16:00 -18:00 uur + 1 reguliere training 19:00 – 20:30 uur
- Shinjuku Taiikukan, 2e en 3e trainingsdag: 1 speciale trainingssessie van 13:00 – 16:00 uur
- Heiwadai, 4e trainingsdag: 1 speciale trainingssessie 16:00 – 18:00 uur + 1 reguliere training 19:00 – 20:30 uur
To Chi Ho en Chuden
De sensei heeft in zijn trainingen de nadruk gelegd op To Chi Ho en de begrippen Juden, Chuden en Tanden. Met nadruk werd het belang van de Chuden duidelijk gemaakt door de sensei en het steeds weer terugkerende To Chi Ho.
Voor het begrip:
To chi ho betekent letterlijk “laten vallen” (to) naar “de aarde” (chi) “methode of wijze” (ho)
Chuden is de hartstreek in de rechte lijn van voorhoofd (joden), chuden (hartstreek) en tanden (one point). In chuden huist de energie van je ouders, grootouders enz. m.a.w. je voorouders die zorgen voor de energie van het leven. En het is goed om je te richten naar de chuden van je uke, hier contact mee te maken en er naar te blijven kijken tijdens het uitvoeren van je bewegingen/technieken.
De sessies werden verdeeld in 3 kwartier met een pauze van 5 minuten waar per sessie een techniek doorlopend getraind werd. Shomen uchi kokyo nage, Yokomenuchi shiho nage, Yokomenuchi hachinoji kokyonage, Katate kosadori kokyonage enz.
Met name de Katateryote dori Tenchi nage irimi en ura training hebben mij het diepe besef gegeven dat ik nog maar weinig begrijp van aikido. Later in Osaka werd dit bevestigd door Okajima sensei, die mij wees op het feit dat ik de basis van Aikido (aikido taiso) niet goed begreep. Pffffffoooeeeeiii…..werk aan de winkel!
Pijn in mijn rug van het vele vallen werkte me ook wat tegen. Gelukkig bestaat er zoiets als Sotaiho, een probate methode voor onder meer lichaamsbalans, – soepelheid en -pijnbestrijding.
Disclaimer
Omdat ik maar een beginner ben en hetgeen ik heb opgepikt slechts een interpretatie is van sensei’s uitleg en bedoeling, is het denk ik belangrijk om vooral naar alle trainingen van het seminar van de sensei in mei te komen. Diverse keren heb ik mogen voelen wat het is om ukemi te doen met de sensei. Iedereen heeft zijn eigen methode om te leren en ik heb dat met het voelen van sensei’s ki en zijn uitvoering van de techniek in de rol van uke. Dat gevoel kan ik nog niet goed opschrijven dus ik waag me daar maar even niet aan. In elk geval verandert daarna de uitvoering als nage. Ik moet dit zelf nog geruime tijd oefenen.
Ik kijk uit naar het komende seminar om het reeds begrepen gedeelte nog beter te gaan begrijpen.
Ik kijk ook ernaar uit om aanstaande zaterdagen een en ander te kunnen vertellen en te laten voelen. De bijbehorende oefeningen en opbouw heb ik allemaal naar eigen beleving opgeschreven. Ik zelf heb nog flink wat tijd nodig om dit uit te werken, het te oefenen en het een plekje te geven op mijn eigen niveau. Pieter van Dongen en ik gaan in ieder geval op de vrijdagavonden samen regelmatig nog lekker de oefeningen doornemen op de Zonnekind-lokatie in Ridderkerk. Misschien ook leuk voor jullie om een keer aan te haken. Laat het even weten. Delen is een mooi moment om er zelf weer van te leren, nietwaar?
Sightseeing in Tokyo
Het bezoeken van plaatsen in Japan hebben we niet met de hele groep gezamenlijk gedaan. Dit hebben we naar ieders behoefte gedaan. Ik ben samen met Pieter van Dongen naar een aantal plekken geweest die we graag na 6 jaar terug ook in Tokyo geweest te zijn opnieuw wilden zien. Een daarvan was de Asakusa (spreek uit:”Asaksa”) tempel en met nadruk de winkelstraat erachter waar tal van Japanse ambachtslieden hun waar aanbieden. Prachtige kunstwerkjes . Soms ook wel prijzig. Heb daar wat souvenirs gekocht.
Een andere plek die we bezocht hebben is het Usui memorial. Usui is de man die aan de geboorte stond van Reiki, een helingsmethode die gebruik maakt van universele energie. Het doel hiervan is vooral om jezelf te helen in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht dat dit vooral voor het helen van anderen is. Ik heb me jaren verdiept in de geschiedenis van dit systeem en wilde graag naar de begraafplaats van deze man waar een gedenksteen is opgericht door een van zijn eerste studenten.
Om iets van Sakura (kersenbloesem) mee te krijgen, dachten we er goed aan te doen om naar één van de oudste aangelegde tuinen te gaan in Tokyo. Aangelegd door de 2e Tokugawa shogun in 1626 waar het zijn bedoeling was om alle aspecten van het japanse landschap in de tuin terug te laten komen. Zelfs een stuk rijstveld was er aangelegd om aan zijn vrouw te laten zijn wat de inspanningen zijn van rijstboeren om de gemeenschap in voedsel te voorzien. Een prachtig park en rustpunt in een hectisch centrum van Tokyo, vlak naast de Tokyodome, een enorm honkbalstadion. Helaas geen Sakura. De bloesem die we zagen was pruimenbloesem ipv kersenbloesem. Het was kennelijk nog iets te koud voor Sakura. Het park was overigens na de 2e wereldoorlog voor een deel platgebombardeerd en rond 1960 weer gerestaureerd.
Osaka
We zijn met de bus van Tokyo naar Osaka gereisd. Een trip van 8 uur door de nacht. Weinig gezien van Japan, behalve 2 stopplaatsen tussen de draaiende vrachtwagens om even een sanitaire stop te doen. Redelijk geslapen en ondanks dat toch wat vermoeid aangekomen. De bus was van te voren geboekt waarbij gekozen kon worden voor bussen met verschil in kwaliteit van zitplaatsen. We hadden een gemiddelde kwaliteit gekozen. Al met al een bijzonder goede logistiek bij de Japanners. Sanae heeft ons bijzonder goed geholpen om alles zonder problemen te kunnen bereizen.
Het hotel was niet ver van de dojo van Okajima sensei. Mochten we het idee hebben dat Japan duur is dan kan ik dat echt tegenspreken. Het hotel kostte ons 18 euro per nacht. Gratis internet, televisie, airco, wifi, koffie in de ochtend en vrij gebruik van het Japans bad in het hotel. Waar kom je dat tegen in Europa? Nergens toch?
Ik heb geslapen in een Japanse kamer. Dus gewoon op de stro tatami (3 stuks), op een futon. Heerlijk geslapen. Ik hoop dat trouwens ook van mijn buren want zo plat op mijn rug kan ik behoorlijk snurken….(De kamers zijn niet echt goed geluidsdicht!)
Het gedeelte van Osaka waar wij ons hotel hadden was niet het mooiste van Japan. Sterker, het werd door sommige mensen als de achterbuurt van Osaka beschouwd. Veel arme mensen die geen plaats hadden om te slapen en gewoon op straat lagen zonder enige bekommering. Op zoek naar afval om dit te verzamelen om hiermee nog wat geld te kunnen verdienen. Een keerzijde van het moderne Japan als gevolg van de steeds minder wordende economie en van de gevolgen van de tsunami van vorig jaar met veel winkels die gesloten waren.
De omgeving was duidelijk minder verzorgd dan in bijvoorbeeld Tokyo Ikebukuro (wijk in centrum van Tokyo) maar kan de vergelijking nog steeds doorstaan met Rotterdam centrum. En ik heb me geen moment onveilig gevoeld. ’s Nachts staan er opvallend weinig auto’s op straat. Alles is aangeveegd.
Trainen in Osaka
In Osaka hebben we op 3 disciplines getraind. Behalve Aikido hebben we een introductie gekregen in Goshindo en Sotaiho. Een aantal van onze groep heeft daarnaast tevens Reiki 1 en 2 gedaan.
Onze groep; Pieter, Martijn, Stefan, Nancy, Johan en mijzelf werd in Osaka aangevuld door 3 Denen, 1 Argentijn en een Noor waar we het prima mee konden vinden.
We hebben in Osaka 6 dagen getraind en 1 dag hebben we gebruikt om mooie dingen in de omgeving te bekijken.
Elke dag had een ochtend, middag en een avondsessie van 2 a 3 uur. We begonnen om 10:00 uur en om 21:00 uur waren we klaar. Op het eerste gezicht behoorlijk zwaar. Maar achteraf bijzonder waardevol en eigenlijk te kort.
Uiteraard was het fantastisch om na de training even lekker te badderen in het publieke japanse bad van het hotel en de vermoeidheid weg te laten zakken.
Aikdo reset
Okajima sensei was bij een aantal van ons al een bekend gezicht omdat hij 6 jaar terug ook les had gegeven in Daytu Ryu stijl. Een voorloper van Aikido. Nu een nieuwe ontmoeting met de sensei die op het eerste oog een wat strenge indruk maakt. Hij spreekt alleen Japans en gelukkig werd hij bijgestaan door een tolk, Tokiko (Tokochan). Gedurende de tijd dat we trainden bij de sensei werd hij steeds opener en vrolijker. Zelden een man meegemaakt die zo’n bereidheid heeft om te delen en onderwijzen waar we behoeften aan hadden. Wij vroegen en hij vertelde.
Okajima sensei heeft echt in detail een stuk van de basis van aikido verteld. Op zijn verzoek aan te geven hoe de eerste training ging verlopen werd gevraagd om Tenchi nage nog eens uit te leggen. Al gauw constateerde hij bij mij dat ik niet goed bewoog en dat ik hard aan de basis van aikido moest werken. Hij stelde dat als je niet goed de basis beheerst van Aikido, het heel moeilijk is om goed de Aikido Yuishinkai te begrijpen van Maruyama sensei omdat dit in zijn ogen echt een hoger niveau van Aikido is. Het geeft meer betekenis aan Aikido Yuishinkai.
Bakken aan informatie en leerpunten
De Aikido training zijn alle dagen gegaan over deze basis. Enkele voorbeelden: hanmi, lopen, tellen en intonatie van de tel, de taiso, de rekoefeningen, ki (hoezo ki?), hoe te focussen op tanden, hoe te rollen bij ushiro ukemi waza, hoe op te staan, hoe een jo vasthouden bij de kata, de Boken, enz. enz. Zelden zo staan knoeien bij de Funakogi waza. Het was na verloop van tijd gewoon vermakelijk hoe veel ik kon leren. Op een gegeven ogenblik stond ik met de sensei de knoop van de obi te oefenen, de hakama vouwen……Alles wat maar opkwam werd gelijk onderwezen. En ik voelde dat ik anders ging bewegen en meer in balans kwam.
Echt een harde reset in Aikido. Nu nog flink blijven oefenen…..
Dankbaarheid is wat mij betreft het sleutelwoord van deze trainingsperiode bij de sensei. Ik hoop dat ik vaker naar Osaka kan gaan om daar te trainen.
Op speciaal verzoek van Pieter van Dongen liet Okajima sensei zien hoe hij les geeft aan zijn kindergroep. Erg speels en leuk om te zien hoe een streng uitziende man zich helemaal opent voor de ander. Daar was geen tolk voor nodig dat konden we allen voelen.
Goshindo
We hebben een aantal trainingen in Goshindo gekregen. Goshindo is een scherpe, directe verdedigingstechniek die slechts alleen gedaan kan worden wanneer je aangevallen wordt. Er wordt sterk gebruik gemaakt van de centrale as en soepelheid van je lichaam. Heel speels en leuk om te doen met technieken die je ook bij aikido tegenkomt. Met name kinderen zullen dit erg leuk vinden om te doen als voorloper op aikido. Wat is er leuker dan iemand op zijn tenen te stampen en met gemak een knietje te kunnen geven in de liezen te geven als je flink wordt vastgepakt?
Opvallend was dat veel vrouwen deze vorm van weerbaarheidstraining volgen bij Okajima sensei. Veel plezier gehad bij deze training. Het is slechts de basis wat we hebben geleerd en ik ben van plan om regelmatig te gaan oefenen met Pieter van Dongen bij Martijn van Hemmen om hierin verder te bekwamen. Zelfs in Japan is deze vorm nog niet helemaal uitgekristalliseerd om te kunnen verspreiden. Martijn van Hemmen is momenteel de persoon om Goshindo uit te gaan dragen in Nederland maar zegt zelf nog volop bezig te zijn om het eigen te maken om dit te kunnen onderwijzen. Examens worden nu nog alleen in Japan gedaan bij Okajima sensei. Vol trots kan ik zeggen dat ik het 3e kyu examen met goed gevolg heb afgelegd.
Sotaiho
Elke ochtendtraining bestond uit het leren van Sotaiho. Dit is een gezondheidssysteem waarbij je hele lichaam in balans komt door op een rustige manier oefeningen uit te voeren waardoor je je lekker voelt en op een relaxte manier de oefeningen doet.
Sotaiho gaat uit van de totale hoedanigheid van je lichaam. Dus je ruggengraat, je zenuwstelsel, je bloedcirculatie en je armen en benen. Als hier iets in verstoord raakt wordt je op de duur ziek. Sotaiho brengt dit allemaal in weer terug in balans.
Ik heb genoten van de oefeningen en ik voelde vrijwel onmiddellijk een gevoel van ontspanning en het verdwijnen van pijn in mijn rug en knieën waardoor het bewegen weer makkelijker ging. Bovendien had ik het gevoel alsof mijn bekkengebied zodanig werd geactiveerd dat ik bij het lopen steeds beter mijn tanden (one point) kon voelen. Een fantastisch uitgangspunt om lekkerder te kunnen aikidoen.
Er werd duidelijk gemaakt dat je zelf bepaalde zaken zijn die je zelf goed zou moeten doen. Het geeft je je eigen verantwoordelijkheid in je gezondheid en balans van je lichaam. Er worden in dit systeem richtlijnen gegegeven. Een voorbeeld is het ademhalen naar je buik of het bewegen vanuit je centrum, of het goed kauwen van je voedsel enz. Dit soort zaken heeft ook te maken met de balans in je lichaam. Wat ik begreep van Hanachan is dat Sotaiho onder anderen wordt gebruikt bij het revalideren. Okajima sensei vertelde dat hij sotaiho bijvoorbeeld gebruikt om kinderen goed rechtop te laten zitten. Erg interessant.
Mijn lijfelijke ervaring tijdens de korte kennismaking met sotaiho waren onmiddellijk positief. Mijn rugpijn en zere knieën als gevolg van de flinke belasting in Tokyo verdween als sneeuw voor de zon. Ik kreeg op een gegeven moment een migraine aanval omdat ik niet goed had gegeten voor de training. En dat was niet zo mooi want ik moest enige tijd later mijn 3e kyu examen doen voor Goshindo. Ik werd onmiddellijk door Hanachan behandeld en 3 kwartier later was de migraine verdwenen zodat ik gewoon mijn examen kon doen en daarna mee gegaan uit eten met de sensei.
Normaal ben ik met migraine 2 dagen van de kaart.
Een mooie methode dus, waar ik graag meer van wil leren. Dat kan alleen in Osaka. Om het te kunnen leren aan anderen heb je 100 uur les nodig. Wie weet gaat dit ook gebeuren. Ik zit al op 8 uur op mijn stempelkaart! Dus dat schiet al lekker op! 😉 Nog 12x naar Osaka; klinkt goed!
Sighseeing in Kyoto
De week in Osaka was intensief en gelukkig hadden we 1 dag de gelegenheid om naar mooie plekken te gaan kijken in de buurt. Had een diepe wens om Kyoto ooit eens te bekijken omdat dit de oude hoofdstad was zo rond 1600. Het was bijzonder fijn dat dit geregeld kon worden. Hanachan had zich zeer ingespannen om de reis te regelen. Er was een taxibusje gereserveerd bij het station van Kyoto met een prive chauffeur die ook nog eens Engels sprak. Mooier kon niet.
Seiji-san heeft ons meegenomen naar het Gouden Paviljoen, het Zilveren Paviljoen en naar Nara waar de grootste tempel staat van Japan en tevens de bakermat is van het boedhisme in Japan. De foto’s staan op facebook. Het is een prachtige omgeving. Ook zonder de nog steeds maar wachtende kersenbloesem…
Op de vraag aan Seiji san wat de specialiteit was van Kyoto antwoorde hij zonder aarzelen dat dat wat hem betreft Tofoe was. Hij nam ons mee naar een restaurant waar dit op het menu stond. Een typisch Japans restaurant waar we normaal gesproken nooit zouden komen. En het eten was voortreffelijk!
Terug naar Nederland
De reis terug…tja, ik was er wel aan toe maar aan de andere kant had ik nog veel willen leren. De reis verliep zonder haperingen. Alhoewel…
Even dreigde het mis te gaan op Osaka airport toen ik vroeg om een normale lunch in plaats van een vegetarisch menu. De schrik zat er goed in bij de Japanse grondstewardess. Je kon het in haar ogen lezen dat ik de organisatie door de war bracht ;-). Ik mocht niet eerder doorlopen totdat ze het had geregeld. Geweldig, die Japanse gerichtheid op service.
De reis is werkelijk vlekkeloos verlopen van begin tot eind. Niet in de laatste plaats door de inspanningen van Martijn van Hemmen en Sanae. Waarvoor nogmaals hartelijke dank.
———————————————————–
Met vriendelijke groet,
Jac Nieuwenhuijzen
