Ervaringen van Bas (deel 2)

Na een eerdere blog werd het weer eens tijd voor een nieuw stukje vond ik.

Inmiddels heb ik al weer verschillende nieuwe ervaring sinds de laatste keer die ik  hier zal proberen te vangen.

Een van de mooie dingen van Aikido is het ontbreken van competitie. Dus ook op de mat in de Dojo ervaar je geen strijd of gevecht voor winst. Als er al iets van een overwinning is dan is dat het feit dat je jezelf ontwikkel en de kunst van Aikido eigen maak maar ook dat je bijdraagt aan de ontwikkeling van anderen. Waar ik daarom naar uitkijk (en wat langzaam begint te groeien) is het bewust kunnen helpen van anderen bij Aikido door delen van mijn ervaringen zoals hier en op de mat voor zover mijn kennis rijkt.

Het is apart hoe gewoon het kan zijn om dingen aan te leren, maar afleren is vaak een vak apart. Zo leer ik mezelf nieuwe dingen aan maar zijn er bijvoorbeeld ook nog oude trucjes van Judo uit het verleden en andere zaken in het leven die al dan niet handig zijn. Het afleren ervan gaat echter niet vanzelf al komt daar wel verandering in. Voorbeelden zijn over duidelijk te zien in de rol. Bij judo sla je af op de mat. Dit omdraaien naar doorrollen of weer terugrollen en opstaan was nog even lastig voor een gewoonte dier als ik ben. Een ander ding is dat je gaande weg je ouder wordt ook voorzichtiger wordt. Noemt het angst om te vallen. De beweging naar de grond is dan ook niet meer zo normaal als wanneer je klein bent. Zo begin ik weer hernieuwde relatie te ontwikkelen met de mat en gaat het rollen steeds beter. Ik moet nog wel weer wat soepeler worden in lijf en leden :).

De rol van het hoofd hierbij is ook een interessante. Het hoofd wilt bij mij alles overnemen tijdens een oefening. Ik realiseer me dit en dat is dan stap 1, al kost het me moeite het af te leren, de momenten dat het lukt zijn eigenlijk de momenten wanneer je er geen aandacht aan besteed. Das gelijk dubbel lastig want de oefening helemaal goed doen is jaren oefenen en goed opletten wanneer ze voorgedaan worden. Dat komt via je hoofd binnen. Dilemma dus zou je denken. Nee hoor gewoon lekker oefenen en jezelf de kans gunnen het te leren en vertrouwen op wat je lichaam allemaal kan (binnen je grenzen uiteraard).

Stress is ook een van de dingen die langzaam in je systeem kan gaan zitten en daar opbouwt. De stress en de neveneffecten die daarbij gepaard gaan kwijtraken is ook geen makkelijke opgave. Echter kan ik uit ervaring vertellen dat dit met Aikido als hulp middel veel beter gaat. Met als vreemde ervaring bij mij, dat toen de stress een vorm van “normaal” aangenomen had, het eng was te zien hoeveel rust Aikido kan geven. Zelf beangstigend op een zeker moment hoe gek het ook mag klinken, alsof de rust juist niet normaal was. Gelukkig is dat idee ook weg.

Bij het seminar in Bologna (2016) waren de ervaringen van verschillende aard maar allemaal mooi. Allereerst was de eensgezindheid bijzonder te noemen. Allen hadden een vergelijkbaar doel en dat was met name om zoveel mogelijk van Sensei op te steken. Minstens zo bijzonder was te zien en te merken dat we via Martijn al zo dicht bij de bron zitten. Het bleek daar dat wat Martijn in ons leert volledig door pakt op wat hij van Sensei overgedragen krijgt.

Daarnaast was er enorm veel plezier (ook bij Sensei), gezelligheid en ontspanning op en buiten de mat (foto hebben jullie wel voorbij zien komen) maar zeker niet te vergeten het ontvangst van onze Italiaanse gastheren en vrouwen en de contacten met de deelnemers uit de andere landen.

Ook de gespreken die ik heb gehad met verschillende personen waren leuk, interessant en hebben me goed gedaan. Hier waren ook mooie diepgaande gesprekken bij, een soort Aikido buiten de mat. Ik kan met recht zeggen dat dit een van mijn mooiste vakanties is geweest die ik heb gehad.

Uiteraard kan ik nooit alles samenvatten wat ons daar geleerd en getoond is maar ik wil in ieder geval een aantal zaken belichten.

De centrale as was een van de hoofd punten welke het gehele seminar terug kwam.

• Verschillende shinbashira oefeningen werden gedaan waaronder de one line oefening waarbij je met uitgestoken handen met elkaar mee beweegt maar ook de bewegingen die ook de schouderbladen soepel maakt. Verder nog de tip dat wanneer je voorover gebukte staat je hoofd niet opgetild moet worden. Dan is de as weer niet recht en raak je in onbalans.
• Er is uitgelegd dat je onderlichaam een tafel vormt. Alles wat daar op staat moet recht blijven staan
• Wanneer je beweegt moet je meer glijden dan stappen
• EN tenslotte helpt een rechte as uiteraard bij het goed in de ki staan

Een ander punt was dat de meeste bewegingen te maken hadden met het denkbeeldig vasthouden van twee zwaarden. Martijn heeft dit ook al eens bij de les uitgelegd. Grappig is dat het opeens ook de houding van je lichaam veranderd. Ook bij het rollen kan je weer denken aan de zwaarden wanneer je de handen langs je zij bij je zwaarden houdt.

Grappig was ook dat Sensei voor verschillende oefeningen het “stuur” principe uitlegde. In het kort: wanneer je in de auto zit hou je het stuur niet vlak voor je borst vast maar ook niet zo ver dat je rechte uitgestrekte armen hebt. Zo hou je jezelf veilig. Dit doen de meeste mensen al van naturen omdat dit het rijden bevorderd. Dit kan je ook handteren in de oefeningen. Zo kregen we dagelijkse voorbeelden om Aikido makkelijker eigen te maken.

Tenslotte nog de ki. Uiteraard zijn hierbij de basis principes erg belangrijk en dat werd daarom door Sensei benadrukt. Al eerder kwam voorbij dat een juiste lichaamshouding helpt bij het in de ki staan en legde Sensei uit dat de ki niet alleen uit je vingertoppen komt maar ook uit je handpalm. De kussentjes erom beschermen het punt waar de ki vandaan komt.

Het mooiste over de ki was het verhaal hierbij. Een moeilijk verhaal om kort uit te leggen en raad ik zeker aan om het op internet op te zoeken en te lezen. Het is het verhaal in de kroniek Kojiki.

Het komt erop neer dat ki niet verdwijnt. Wanneer een uke je aanvalt met ki, leidt je deze rond en geef je deze aan het einde van de techniek weer terug. Vervolgens neemt uke ukemi en staat dan weer op. De ki sterft maar komt weer tot leven.

Er waren natuurlijk nog veel meer dingen maar die gaan vast op de mat voorbij komen en zijn voor een groot deel al door Martijn gedeeld.

Aiki groet, Bas